Kwart minder Belgische wijn geproduceerd in 2019

De wijnsector in België groeide de laatste jaren gestaag en bereikte in 2018 een recordproductie van bijna 2 miljoen l. 2019 was daarentegen een pak minder succesvol: de productie daalde met 25% tot in totaal ongeveer 1,5 miljoen l. Het gaat daarbij vooral om schuimwijn en witte wijn. Die productievermindering is te verklaren door de late vorst in de tweede helft van april en door de felle zon in de zomermaanden waardoor druiven verbrandden of verschrompelden. Sommige wijnbouwers leden ook schade door de hagelbuien in de zomer.

Meer wijnbouwers, groter areaal

Ook al kromp de totale productie, het aantal wijnbouwers en bebouwde hectaren nam toe met respectievelijk 13% en 14,5%. In totaal bebouwden 154 wijnbouwers in 2019 meer dan 441 ha in België.

Terwijl Vlaanderen en Wallonië bijna evenveel produceren, ligt het aantal wijnbouwers in Vlaanderen aanzienlijk hoger dan in Wallonië (114 tegen 40). Hetzelfde geldt voor het aantal bebouwde hectaren (270 tegen 171). Op provinciaal niveau is Henegouwen met 420.000 l de productiekampioen, gevolgd door Limburg (292.000 l) en Namen (171.000 l). Vlaams-Brabant heeft de meeste actieve wijnbouwers (29), gevolgd door Limburg (27) en West-Vlaanderen (22).

Kwaliteit altijd op de agenda

Hoewel de productie sterk afnam, is de kwaliteit nog steeds aanwezig. Zo zijn heel wat Belgische wijnen erkend door verschillende beschermde oorsprongsbenamingen (BOB’s) of beschermde geografische aanduidingen (BGA’s). Voorbeelden daarvan zijn BOB Vlaamse mousserende kwaliteitswijn, BOB Haspengouwse wijn, BGA Vlaamse landwijn, Côtes de Sambre et Meuse AOP, Crémant de Wallonie AOP of Vin de Pays des Jardins de Wallonie IGP.

Vraag om ondersteuning

Om als jonge sector nog verder te kunnen groeien, vraagt Lodewijk Waes, voorzitter van de Belgische Wijnbouwers vzw, van de overheid een aantal maatregelen: “We willen ten eerste een verlaging van de accijnzen op stille en mousserende wijnen.” Vandaag betaalt een Belgische wijnproducent 2,06 euro per fles aan accijnzen, terwijl dat in buurland Nederland nul is. De administratieve lasten zijn daarnaast volgens de wijnbouwers te groot: “Een wijnbouwer hoort thuis in zijn wijngaard, nu spendeert hij te veel tijd aan zijn bureau.” Een tiental overheidsinstanties controleert het hele productieproces, maar die opereren te los van elkaar, volgens de sector.

Waes stelt ook een promotiefonds voor, dat deels door de sector zelf en deels door de overheid gefinancierd zou worden. Met hulp van de overheid zouden consumenten de Belgische wijnen ook beter leren kennen, want dat is momenteel nog te weinig het geval.”

Anne Vandenbosch