Edito: Europa begrijpt het, nu Vlaanderen nog...
Het eindrapport over de toekomst van de Europese landbouw is klaar. We concluderen eruit dat Europese toppolitici de verzuchtingen van de landbouwers begrijpen en ze willen aanpakken. Het is nog wachten tot ook politici uit de Vlaamse regering mee zijn.
In navolging van de aanhoudende boerenprotesten die eerder dit jaar in meerdere Europese landen plaatsvonden, organiseerde Europees Commissievoorzitter Ursula von der Leyen een Strategische Dialoog over de toekomst van de Europese landbouw. Maar liefst 29 experten uit de agrovoedingssector, milieuorganisaties, consumentenverenigingen en andere stakeholders gingen op zoek naar een consensus.
Het gaat hier over organisaties waarbij doorgaans de neuzen niet in dezelfde richting wijzen en ieder zijn visie en belangen verdedigt. Toch vonden ze door dialoog toenadering tot elkaar. Polarisatie verdween en maakte plaats voor overeenstemming.
Europese boeren delen met elkaar meerdere gemeenschappelijke verzuchtingen, waarvoor ze ook daadwerkelijk gingen manifesteren. In Nederland en Vlaanderen werd als beweegreden vooral ‘stikstof’ aangehaald om te protesteren. In Nederland wil de minister van Landbouw – Femke Wiersma (BoerBurgerBeweging) – het vorige stikstofplan van tafel vegen en vervangen door een nieuw. Dat nieuwe plan is er nog niet. De vraag is ook of het er ooit daadwerkelijk komt, daar dit zwaar indruist tegen eerder gemaakte afspraken. Zelf verkiezen we correct te handelen, ook al ben je dan even geen ‘gentleman’ omdat je op gemaakte afspraken terugkomt. Als je dit onderbouwt, creëer je begrip. Een stap terugzetten is vaak nodig om verder vooruit te kunnen springen. Het voornemen van de minister geeft de landbouwsector alvast enige hoop. Laten we hopen dat dit geen valse hoop is.
Minister Wiersma wil van een depositiemodel naar een emissiemodel gaan, een voorstel dat bij ons in Vlaanderen al meermaals geopperd is en dat meegenomen wordt naar de onderhandelingstafel. Vooralsnog hebben we hier nog geen concrete evolutie gezien en blijft de Vlaamse regering zich vasthouden aan discutabel cijfermateriaal, theoretische rekenmodellen en computersimulaties, die in praktijk niet bewezen kunnen worden én waarvan er zelfs indruisen tegen de wetten van de fysica.
Aan de Europese onderhandelingstafel was het mogelijk om polarisatie te laten verdwijnen en om een gedragen consensus uit te werken. Kunnen we dit weldra ook bij ons zien? Iedereen is immers eerder gebaat bij een beleid dat gebaseerd is op eerlijke cijfers en plausibele berekeningen dan op oneerlijke verwijten. Leert de Vlaamse politicus weldra van zijn Europese collega of blijft hij ziende blind en horende doof? Of zal het rechtspraak zijn die hem tot inkeer brengt?
