Belgisch trekpaard ook sterk gegeerd voor andere bezigheden buiten keuringen

Recreatie is een belangrijke bron voor afzet van het Belgische trekpaard. Ze geeft de trekpaardfokkers een doel om te fokken.

Garnaalvissen te paard

Een van die activiteiten is het garnaalvissen te paard. Zo kwamen we terecht bij de familie van Johan Van Den Driessche. Johan Vandendriessche woont in Oostduinkerke, vist te paard sinds 1989 en is officieel erkend paardenvisser sinds 1990. Samen met zijn zoon houdt hij de traditie van het garnaalvissen in eer.

Eerste ervaringen met trekpaarden

De 74-jarige Johan is een zoon van een groenteboer. Hij is al meer dan 50 jaar samen met zijn vrouw Linda. Via de zus van zijn vrouw heeft Johan sterke banden met het Vlaams paard (stal Talpe). Johan begon bij de Landelijke Rijverenigingen (LRV) in zijn streek met het deelnemen aan ruitertornooien.

Van daaruit kwam hij via de boerenzonen in de verleiding van het trekpaard. Zijn eerste aankopen waren 2 jonge vosse ruinen, die hij opleerde voor het hard labeur en later goed verkocht. Met de opbrengst kocht hij weer nieuwe jonge paarden en zo begon de bal te rollen.

Boomslepen met trekpaarden

Ondertussen was hij een houthandel begonnen in Stasegem nabij Kortrijk. Bij het aankopen van het hout in de Ardennen kwam hij in contact met de ‘bosmannen’, die paarden nodig hadden om bomen te slepen. Die werkten met de kleinere Ardenners, maar waren sterker geïnteresseerd in zware krachtige paarden. Dat zette Johan aan om grote afgekeurde hengsten te kopen, die hij na het castreren werkwaardig maakte.

Na een tijdje begon het te kriebelen om eens een gekeurde hengst aan te schaffen om misschien in de streek merries te laten dekken. De eerste was Canon van de Duivekete van Van Dierendonk uit Damme. De laatste (beste) hengst was Marc de Ligny van de familie De Greef in de jaren 1990.

Verhuis naar Oostduinkerke

Ondertussen was Johan verplicht om met zijn palenbedrijf wegens milieuredenen te verhuizen naar een industriepark. Hij zag het echter niet zitten om zijn paardenzaak achter te laten en trok naar Oostduinkerke, waar hij vroeger kennisgemaakt had met de garnaalvissers via de verkoop van trekpaarden. Avontuurlijk zoals Johan en zijn vrouw zijn, begonnen ze met het begeleiden van de door scholen ingerichte zeeklassen. Dit zijn groepen leerlingen die een week aan zee verbleven en allerhande activiteiten beleefden met en rond de zee, waaronder ook een dagje bij de garnaalvissers. Die kinderen moesten vervoerd worden in groep van her naar der, dus schafte Johan 2 huifkarren aan, die ook overal gevraagd werden voor feesten en huwelijken.

Onze gastheer wordt ook veel gevraagd als commentator op trek- en behendigheidswedstrijden, waar hij op een sappige eerlijke en boeiende manier uitleg verstrekt. Tijdens een spreekbeurt op allerhande ontspanningsnamiddagen van onder andere jeugdverenigingen en gepensioneerdenbonden over en rond de geschiedenis en het heden van het Belgisch trekpaard, weet hij erg gedetailleerd en zonder te vervelen het levend erfgoed in de kijker te brengen.

Loods voor trekpaardactiviteiten

Rond 2010 stond de jongste zoon Dominique te trappelen om de zaak voort te zetten. Er werd een grote moderne loods gebouwd, waar allerlei activiteiten omtrent het trekpaard kunnen plaatsvinden. Er staan een tiental trekpaarden klaar, meestal voor de huifkartochten. Drie paarden worden uitsluitend voor het garnaalvissen gehouden, omdat ze zeer betrouwbaar en veilig zijn tussen de groepen kinderen en toeristen, die het gevaar van een levend dier veelal niet kennen.

Verschil tussen trekpaarden voor recreatie en voor prijskampen

Om af te sluiten wil onze gastheer meegeven dat het altijd zijn droom is geweest om de 7 verschillende kleuren die alleen bij het trekpaard aanwezig zijn, op het bedrijf te kunnen tentoonstellen: bruin, zwart, vos, bruinschimmel, blauwschimmel, vosschimmel en appelschimmel, dit uiteraard voorzien met de nodige uitleg aan de bezoekers.

Verder merkt hij op dat recreatie- en prijskamppaarden toch veel verschillen qua type en gebruiksonderhoud (voeding, beslag…). De gebruikers van trekpaarden vragen gezonde paarden met gezond beenwerk. Johan ziet ook veel verbetering tegenover vroeger in zuiverheid van het beenwerk bij de prijskamppaarden die hij aanschaft voor het recreatiewerk.

Eens iets anders...

Het was een heel ander gesprek over het Belgisch trekpaard, dat eens niet over de welbekende discussies rond de prijskampuitslagen ging. Het was wennen in positieve zin, maar was zeker niet vervelend. Dank aan Johan en Linda en nog veel succes verder!

Ides Versyck