Voederwaardes en

mineralengehaltes

Veel wetenschappelijke gegevens over de voederwaarde van bomen en struiken bestaan vandaag niet. “Die observatiekennis zit vaak opgesloten bij de oudere generatie landbouwers”, duiden Willem Van Colen en Jan Valckx. Die kennis kunnen ‘verwetenschappelijken’ is belangrijk voor een optimale ingang van voederbomen in bijvoorbeeld de meer intensieve landbouw. Tijdens de rondgang werden dan ook de voederwaardes en mineralengehaltes bekeken. Er werd gebruik gemaakt van een tabel uit het eindwerk van Paul Hendrickx.

- Ruw eiwit per kg droge stof is vaak omgekeerd evenredig met ruwe celstof. Soorten rijk aan eiwit zijn vaak ook minder rijk aan suikers.

- Vlinderbloemige bomen en struiken, bijvoorbeeld acacia, hebben door hun stikstof-fixerende eigenschappen vaak hoge ruw eiwitgehaltes, net zoals soorten die veel energie investeren in hun blad en minder in hout, zoals framboos.

- Es is heel rijk aan koper. Vooral bij jongvee is de behoefte aan koper hoog.

- Framboos is dan weer een belangrijke bron van kobalt, of vitamine B12. Belangrijk bij omzetting van vetten naar energie. Vooral bij graslanden op kobalt-arme gronden kan het aanplanten van framboos heel nuttig zijn. Framboos is daarnaast ook een goede bron van zink en molybdeen.

- Haagbeuk is een belangrijke bron van mangaan. Mangaantekort bij vee laat zich vaak voelen in het voortbrengen van meer mannelijke nakomelingen. Dat mangaantekort is vaak een secundair tekort, waarbij de opname van mangaan verhinderd wordt door een overmaat aan calcium, fosfaat of ijzer.

- Paardenbloem is een belangrijke bron van zink.

- Vlier, en bijvoorbeeld ook walnoot, zijn ook nuttig voor vee, omdat ze heel wat insecten aantrekken en op die manier zorgen dat dieren minder geplaagd worden door vliegen.

Tip: met een haarstaananalyse kan de mineralenbalans op het bedrijf nog beter in kaart worden gebracht.