Op bezoek bij de knapste boerin, Lindsay Plovie

Landbouwleven trok naar het melkveebedrijf van Lindsay en haar man Bart Cornelis in Aalter om hun verhaal op te tekenen.

Lindsay, hoe komt het dat je je hebt ingeschreven voor de Miss Boerin-verkiezing?

Het was eigenlijk mijn man Bart die mij al een paar jaar stimuleerde om mee te doen aan de Nederlandse boerinnenkalender. Mijn man zei al lachend: “Als jij verkozen bent, zal er eens een mooie dame op de boerinnenkalender staan”. Ik zei altijd dat het niets voor mij was en dat het buiten mijn comfortzone lag. In een zotte bui én als verrassing voor hem heb ik mij dan toch ingeschreven. In het verlengde van de boerinnenkalender zit de missverkiezing waaraan de geselecteerde fotomodellen van de kalender deel- nemen.

Hoe is alles verlopen?

Eerst moesten we een vragenlijst invullen en opsturen. Om deel te nemen moet je een agrarische achtergrond hebben, wat logisch is. Daar kreeg ik antwoord op: ik was bij de 35 geselecteerden van de 411 inschrijvingen. Dan moest ik auditie doen om te zien hoe ik overkwam op beeld, hoe ik was in de omgang, maar ik was net geopereerd en kon dus niet deelnemen. Als alternatief mocht ik zelf een filmpje en foto’s opsturen. Met 2 vriendinnen ben ik hiervoor aan de slag gegaan. Alleen dat al was tof om te doen. Uiteindelijk was ik geselecteerd en mocht meedoen aan de kalender en aan de Miss Boerin 2024-verkiezing. Vervolgens moest ik begin juli naar Nederland om de fotoshoot voor de kalender te doen. De maand oktober 2025 van de kalender wordt opgeleukt met mijn foto. Ondertussen begon ik meer en meer de smaak te pakken te krijgen. De voorstelling van de kalender begin september was heel leuk, met een show waarbij we dansjes moesten aanleren. Dat was allemaal heel tof en we stonden op een leuke manier in de belangstelling. Eerst dacht ik niet deel te nemen aan de missverkiezing en enkel te gaan voor het kalendermodel. Geleidelijk aan zag ik de missverkiezing steeds beter zitten, al geloofde ik niet in mijn kansen. Andere kandidaten hadden meer volgers op de socials, ik was de oudste van de deelnemers, de enigste mama onder het gezelschap en de enige Vlaamse. Ik legde mij erbij neer, want ik moest niet winnen, het ging mij om de kalender en de ervaring. De jury had een invloed op de uitslag, maar ook het publiek kon stemmen. Ik dacht niet dat er vanuit Vlaanderen veel stemmen gingen komen. Toch had ik bijna 1.700 stemmen op een uur tijd verzameld. Zelfs dat was de organisatie nog niet tegengekomen. Dat was eigenlijk heel tof. Het was een luchtig gebeuren, de organisatie wou dat we plezier maakten, maar waakte er ook over dat we een boodschap konden brengen.

Kalendermodel en missverkiezing

Vloeien er verplichtingen uit voort?

Neen, de enige verplichting is dat ik volgend jaar terug naar Nederland moet om mijn kroontje af te geven. De organisatie heeft wel graag dat we ze op de hoogte houden als we aanvragen voor iets krijgen, zodat ze ons wat kunnen begeleiden en beschermen indien nodig. Er zijn echter geen harde verplichtingen. Ik kan zelf beslissen of ik iets wil doen of of ik op een aanbieding inga.

Wil je met jouw titel iets bereiken?

Ja, ik zou heel graag iets willen doen voor de toekomst van de landbouw. Dat is ook wat mijn motivatie geweest is om deel te nemen aan de boerinnenkalender en missverkiezing. We hebben zelf een zoon van 7 jaar die nu al aangeeft graag boer te willen worden. Voor die toekomst wil ik strijden! Ik zou graag een soort ambassadricerol op mij willen nemen en de burger willen bereiken. Ik merk nu al dat ik van hen soms meer respons krijg, dan van boeren zelf. Ik denk om een podcastreeks uit te werken, maar dat is nog niet concreet.

Je hebt al wat reacties op jouw verkiezing mogen ontvangen. Vielen die mee?

Ja, grotendeels zijn die allemaal positief. Uiteraard zijn er ook negatieve reacties en hebben mensen snel een oordeel klaar zonder dat ze mij kennen. Ik word snel veroordeeld omdat ik schoonheidsspecialiste ben, zelf lange nagels heb en mensen geloven dan niet echt dat je meehelpt op de boerderij.

Nooit gedacht om tijdens Agriflanders mee te doen aan de schoonste boerin van Vlaanderen?

Neen. De laatste verkiezing is daar 8 jaar geleden doorgegaan. Het is eigenlijk op de stimulans van mijn man dat ik gereageerd heb.

De vrouw naast de job

Wie is Lindsay zelf?

Ergens ben ik nog een onzeker meisje dat de lat vaak hoog legt. Daardoor geef ik wel niet snel op en pas ik zo mooi bij mijn man op de boerderij. Ik heb vroeger veel gesport. In het middelbaar heb ik sportschool gedaan, om dan toch verder te studeren als schoonheidsspecialiste. Schoonheid heeft mij altijd geïnteresseerd. Sinds 7 jaar ben ik volledig zelfstandige na het eerder in bijberoep gedaan te hebben. Hier op de boerderij heb ik mijn schoonheidssalon Lorali Beautyfarm. Tijd voor hobby’s is er niet veel meer. Door mijn job zijn mijn nek en armen stevig belast door voorover te zitten werken. Dit probeer ik op te vangen met wat sport/krachttraining. Naast dit alles ben ik mama van 2 dochters en een zoon.

Hoe ziet een doorsnee dag er voor je uit?

’s Ochtends start ik met de kindjes te verzorgen en naar school te doen. Rond 8.45 uur start ik dan met mijn schoonheidssalon tot het ’s avonds terug tijd is om de kinderen op te pikken aan school. Twee avonden in de week is het schoonheidssalon langer open. Van zodra het lukt, help ik zeker mee op de boerderij. Steevast in het weekend en als er nog ‘speciallekes’ zijn, zoals de maïssilo klaarmaken of toedekken. Komen de loonwerker en zijn chauffeurs langs, dan probeer ik eten en drinken voor hen te voorzien.

Je bent niet van boerenafkomst, hoe ben je dan met de sector in contact gekomen?

Als kind heb ik bij mijn ouders op een oud hoeveke gewoond dat zijzelf gerenoveerd hebben. Ik heb er ook altijd geholpen in huis, in de tuin, met de verzorging van onze paarden. De werkmentaliteit is mij niet vreemd. Ik heb altijd gezien dat je moet werken om iets te bereiken. Dat is nu zeker een voordeel op de boerderij. Het is door mijn man Bart te leren kennen dat ik in het boerenleven ben gestapt. Ik ben van thuis uit dan wel geen boerin, maar ik voel mij wel zo. Van zodra het kan, help ik immers op de boerderij. Ik ben nu bezig met mijn G-rijbewijs te halen, zodat ik reglementair met de tractor de weg op kan.

Opmerkelijke uitspraken

In een recent interview heb je gezegd nooit fulltime boerin te willen zijn. Kan je dat uitleggen?

Ik zou nooit 100% boerin kunnen zijn, omdat het mij als te ‘eenzaam’ overkomt. Ik merk dat mijn man nagenoeg alleen tussen zijn dieren zit, alleen op de tractor, alleen op het veld. Dat is niets voor mij. In mijn schoonheidssalon kan ik met mijn klanten ‘ventileren’ als ik met iets zit, ik zit er niet alleen en het is er iets ‘wereldser’. Mijn man heeft tijdens zijn werk minder snel sociaal contact. Ik merk dat hij stress heeft, dat is iets wat onderschat wordt bij burgers. Het is eigenlijk spijtig dat ze de boer enkel kennen in nood. Kijk naar de coronacrisis en het pieken van de hoeveverkoop toen. Pas moest er oorlog zijn, gaan ze weten wat ze aan hun lokale boer hebben.

Nog een uitspraak die ik heb teruggevonden, is dat je melken geen routine vindt, maar een eer. Wat bedoel je daarmee?

Ja, ik vind boeren niet evident. Voor mij is melken echt een eer om te mogen doen. Ik zie het niet als makkelijke evidentie. Je moet als boer alert zijn tijdens je werk, zeker tijdens het melken. De gezondheid van de koe opvolgen, apart zetten, droog zetten; maar ook biest en melk van behandelde koeien apart houden. Doe je dit niet, kan je de melk weggooien en heb je een boete bij de melkerij. Eigenlijk heb je als melker een stevige verantwoordelijkheid.

Volgens jou zijn ze in Nederland ‘boerengezinder dan bij ons’. Kan je dat verklaren?

Ja, door de fotoshoots voor de boerinnenkalender en de missverkiezing ben ik op korte tijd enkele malen in Nederland geweest. Mijn eerste indruk is dat ze de boer daar meer waarderen dan bij ons. Die boerinnenkalender leeft daar echt, bij ons wordt er amper over gesproken. Het is gevoelsmatig, maar ik ervaarde dat de boeren in Nederland meer gewaardeerd worden dan bij ons. Ligt dat aan het feit dat ze er conservatiever zijn of dat ‘den Belg’ steeds beter wilt doen… Ik weet het niet exact. Het feit is dat bedrijven die deelnemen aan Nederlandse landbouwbeurzen echt op zoek zijn naar enkele ‘kalendermodellen’ voor een ’acte de présence’ op hun stand. Ze willen dat ook correct verlonen. Op dat niveau heb ik het hier in België nog niet gezien. Dat toont toch ergens aan dat de Nederlanders de boer meer waarderen volgens mij.

Ondertussen is ook Lindsays man Bart (37 jaar) klaar met het werk in de stal en schuift hij mee aan tafel voor een gezellig gesprek.

Melkveebedrijf

Bart, wat kan je zeggen over het landbouwbedrijf?

Sinds 1918 is het landbouwbedrijf hier, ondertussen ben ik de vierde generatie. We hebben het bedrijf ontwikkeld naar een echt melkveebedrijf waar momenteel ergens rond de 130 Holsteins gemolken worden tweemaal daags. Momenteel gebeurt dit nog in een tandem melkinstallatie, maar dat begint te veel tijd in beslag te nemen, nl. 3 uur per melkbeurt. Ik heb een tweedehands draaimelkstal (carrousel binnenmelker) gekocht, maar moet nog de tijd vinden om te installeren. Lindsay: Bart zijn boekhouder zegt altijd dat hij met weinig krachtvoer veel melk kan produceren. Dat toont toch aan hoe groot zijn passie is voor zijn dieren, hoe goed hij ze kent en welk vakmanschap hij beheerst. Bart: Mijn visie is om met eigen teelten zoveel mogelijk melk te produceren, door het ruwvoeder maximaal te benutten.

Wat zit er dan in je rantsoen?

Snijmaïs, gras, perspulp, CCM, voederbieten, draf, wintergerst, soja en een additief om de levergezondheid te verbeteren bij het opstarten in de lactatie en bij het afkalven. Ik merk een positieve invloed van dit additief. De ruwvoedergewassen telen we zelf. Enkele jaren geleden schakelden we om van het verbouwen van wintertarwe naar wintergerst. Daarvan kunnen we meer voederen en de koeien reageren er goed op.

De gewassen staan op onze eigen akkers, waarbij ik probeer om een gesloten systeem aan te houden zonder seizoenspacht ofzo, om geen problemen tegen te komen met knolcyperus, doornappel, Sint-Jacobs kruiskruid… Daar ben ik toch wat benauwd van geworden. Ik ben zelfs afgelopen jaar doornappels op naburige velden gaan uittrekken.

Doen jullie veel werk zelf of komt de loon werker regelmatig?

Bodembewerking, zaaien, spuiten… doen we zelf. De loonwerker komt voor de oogstwerkzaamheden. We zitten voor alles redelijk goed zelf gemechaniseerd, soms wel met machines op leeftijd. Mijn vader heeft een beetje als hobby mechaniek en is een goede sleutelaar om alles operationeel te houden. Er staan een oldtimertractor voor de mestmixer en een youngtimer voor de voermengwagen en pa heeft in een goed uitgerust werkhuis enkele ‘oldtimerprojectjes’ klaarstaan om te restaureren als hij meer tijd heeft.

Staan er nog dingen op jullie verlanglijstje?

Ik heb geen plannen om uit te breiden, maar wil wel het rendement verhogen. Dat kan mogelijk door automatisering komen. Zo ben ik aan het nadenken om een voeraanschuifrobot aan te kopen. Het bedrijf zit een beetje op een kantelpunt, per dag wordt er 7 uur besteed aan het melken. Dat is te veel aan het worden, want dan heb je nog niet gevoederd, gemest of de boekhouding gedaan.

Is jullie bedrijf bezig met het klimaatvraagstuk en met het verlagen van de stikstofuitstoot?

De meest recente stal waar het melkvee in staat is nog maar een viertal jaar oud. Toen de bouwplannen daarvoor uiting kregen, zaten we nog een beetje in een andere tijdsgeest dan nu. Het is maar enkele jaren terug, maar toen dacht ik nog niet zoveel aan stikstof. In dit kader is het wel interessant dat er een dichte vloer ligt met een mestschuif. De koeien liggen er op ligbedden en de loopgang heb ik nog met rubber laten bekleden. Ik ben blij dat ik die investering gedaan heb, het is veel beter voor de koeien. De stal heb ik gebouwd met dierenwelzijn in het achterhoofd, niet met de stikstofuitstoot. Het comfort van de koe stond bij mij voorop.

Toekomst

Welke bezorgdheden of uitdagingen nemen jullie mee naar de toekomst?

Het is nog vroeg, maar we hopen toch dat er toekomst voor onze kinderen is in de landbouw, zeker als onze zoon zich aandient als opvolger. Eigenlijk moet de landbouw leefbaar en rendabel zijn, zowel voor onze loopbaan als in de toekomst. Vooral de wetgeving is uitdagend en die remt de leefbaarheid soms of zet toch een domper op de arbeidsvreugde.

Moest je een gebeurtenis uit 2024 kunnen veranderen, wat zou het dan zijn?

Bart: Dat zijn dan toch wel de weersomstandigheden en de problemen met blauwtong die eruit voortkwamen. Het doet mij vooreerst pijn om mijn dieren ziek te zien en te zien lijden. Ik heb er ook enkele verloren. Verder merkte ik dat er niet echt een vangnet of steun was bij het uitbreken van de ziekte. We zijn zelf oplossingen beginnen zoeken en experimenteren om maatregelen te treffen. Hier op het bedrijf merkte ik dat de aanwezigheid van insectenlampen hielp. Naast het dierlijk leed word je ook geconfronteerd met extra (dierenarts) kosten, gedaalde melkgift en melkgeld dat je misloopt. Ik durf zeggen dat het een emotionele weerslag op mij heeft. Ik hoop toch dat 2025 een beter boerenjaar wordt.

Lindsay: En meer waardering voor de boerenstiel in 2025.

Tim Decoster