Werken aan de biovraag
Recent kwamen er enkele nieuwsfeitjes uit de biologische sector op ons af. Het is echter geen eenzijdig positief nieuws: de groei hapert, er is werk aan de winkel, visie en doelstellingen ontbreken... Waar knelt nu het schoentje? Aan de vraagzijde, zo blijkt... en dat is dan weer geen nieuws.
Het meest recente Biorapport van het Agentschap Landbouw en Zeevisserij toont onomwonden aan dat de groei van de biologische landbouw hapert. Voor alle duidelijkheid: er is enige groei, maar die is niet groot. Wel positiever nieuws is dat de biomarkt (de consumentenbestedingen) in Vlaanderen vorig jaar een inhaalbeweging maakte, na een eerdere stagnatie. Dit jaar lijkt de relance zich te bevestigen.
Boerenbond wijst er in een reactie op dat de Vlaming met 83 euro per hoofd beduidend minder uitgeeft aan bioproducten dan de Brusselaar (137 euro/hoofd) en de Waal (127 euro/hoofd). Wie kan deze opmerkelijke vaststelling verklaren? In Vlaanderen kennen we nochtans initiatieven om de biologische consumptie te promoten, denk aan de Bioweek (van VLAM) of aan het Strategisch Plan Bio. Willen de doelstellingen uit dit plan gehaald worden, dan is er dringend werk aan de winkel, geeft de landbouworganisatie nog aan.
De Europese Rekenkamer is dan weer zeer kritisch over het gevoerde Europese biologische landbouwbeleid. In een recent verslag uitte ze zich bijna vernietigend over de Europese strategie waarin volgens haar visie en doelstellingen ontbreken. Heel wat anders dus dan wat we zien op Vlaams vlak.
Waar het op Europees en ook op Vlaams vlak niet aan ontbreekt, is de financiële steun die ze voorzien voor de biosector. Net hier zit een valkuil stelt Keit Pentus-Rosimannus, lid van de Europese Rekenkamer én auteur van het verslag. “We financieren bijna eenzijdig een systeem in plaats van dat het gedragen wordt door bewuste consumenten.”
Hij slaat hier nagels met koppen. De burger heeft immers keuzevrijheid in de winkel: koopt hij lokaal, bio, budget of een premiummerk of simpelweg naargelang beschikbaarheid. De consument geeft prioriteit aan zijn budget én is zich meer bewust geworden van lokale productie. Naast bio zijn er nog andere factoren die de keuze beïnvloeden. Denk dan aan: voedselkilometers, CO2-uitstoot, duurzaamheid, herkomst, fair trade...
Het feit is ook dat – zeker in ons land – biologische teelt en gangbare landbouw naar elkaar toe groeien qua gebruikte (gewasbeschermings)technieken, bodemzorg... Denk ook aan de talrijke controles die beide sectoren krijgen. We kunnen ons dan best inbeelden dat de consument vertrouwen heeft in wat bij ons geproduceerd wordt. Met een steeds duurdere winkelkar moet het voor de consument dan niet noodzakelijk bio zijn. Het wordt dan, alle subsidies ten spijt, wel heel moeilijk om te werken aan een toenemende biovraag.
