Pac Cool bouwt opnieuw melkkoeltanks, maar nu in Gistel
Packo Cooling ging in februari van vorig jaar onverwacht failliet, nadat een geplande overname afsprong. Enkele dealers van deze West-Vlaamse fabrikant van melkkoeltanks startten het bedrijf vorig jaar opnieuw op onder de naam Pac Cool.
Packo Cooling kende een lange geschiedenis en had als producent van melkkoeltanks een uitstekende reputatie. Vooral in de sturing van de tanks lag Packo Cooling een stuk voor op de concurrentie. Het bedrijf uit Zedelgem zat in de Nederlandse investeringsgroep Verder. Die groep had al enkele bedrijven afgestoten en had vorig jaar ook Packo Cooling ‘klaargemaakt’ voor een potentiële koper. Toen die op het laatste moment afhaakte, had Packo Cooling een probleem met de cashflow en was er geen andere optie dan een faillissement.
“Dat was een bittere pil om te slikken, want het bedrijf verkeerde de laatste jaren niet meer in de problemen. Als je de hele tijdlijn van het bedrijf bekijkt, ging het zelfs net iets beter, tijdens de uitdagende marktomstandigheden door corona en met het verliezen van Rusland als belangrijke afzetmarkt, door de oorlog in Oekraïne. Er waren nog volop bestellingen en het bedrijf realiseerde een mooie winst. Het faillissement kwam voor iedereen een beetje uit de lucht gevallen”, zegt Christophe Huyghebaert. Hij was 25 jaar in dienst bij Packo Cooling, de laatste jaren als productiemanager, en leidt nu Pac Cool als general manager.
Dealers willen geen ander merk
Het faillissement had het einde kunnen betekenen van de productie van melkkoeltanks van het merk. “Ik werd snel na het faillissement gecontacteerd door enkele dealers van onze melkkoeltanks uit België en Nederland. Die dealers waren na het sluiten van Packo Cooling door de concurrenten benaderd en voor hen was het de makkelijkste oplossing om met zo’n andere producent in zee te gaan. Zij waren echter zo overtuigd van de kwaliteit van onze producten dat ze aanstuurden op een doorstart, met ook de steun van de West-Vlaamse ondernemer Rommelaere.”
Door het onverwachte faillissement kwamen de nieuwe investeerders net te laat om het bedrijf als geheel over te nemen. Ook met genoeg kapitaal en enthousiasme zou het geen eenvoudige doorstart worden. “Het bedrijfsgebouw in Zedelgem was geen eigendom van de failliet verklaarde vennootschap en dat konden we dus niet overnemen. Een doorstart moest dus al zeker op een andere locatie gebeuren. En alle machines uit de fabriek zouden openbaar geveild worden in opdracht van de curatoren.”
“Met een paar mensen hebben we dan zitten kijken welke van de te veilen machines essentieel waren om de productie opnieuw te kunnen starten. Dat moest allemaal heel snel gaan. Het faillissement was eind februari, de veiling van de zowat 1.000 loten was al in juni. We hebben gelukkig alles kunnen kopen wat wij nodig achtten. En via de groep Rommelaere konden we met de nieuwe firma Pac Cool in een bestaand bedrijfspand in Gistel intrekken, zodat de productie in september van vorig jaar alweer kon starten”, schetst Huyghebaert de overgangssituatie.
Personeel keerde graag terug
Een bijkomende hindernis was dat al het personeel inmiddels al elders aan de slag was. Zelfs manager Christophe Huyghebaert was al door een ander bedrijf aangeworven. “Het was bij de doorstart duidelijk dat we niet opnieuw met de afgerond 100 mensen van het vroegere Packo Cooling aan de slag zouden gaan in Pac Cool. We hebben, net als bij de machines, een selectie moeten maken: wie hebben we absoluut nodig om te kunnen herstarten. We zitten nu met 25 mensen op de loonlijst en, op 1 nieuwe salesmanager na, zijn dat allemaal vroegere werknemers die maar al te graag wilden terugkeren. Het is de bedoeling dat er nog personeel bij komt, want de productie kan de vraag inmiddels al niet meer volgen. Het plan is wel dat we ons in onze groei beperken tot een slanke structuur met hoogstens 50 voltijdse equivalenten. Met de doorstart met een kleinere ploeg moet iedereen wat flexibeler zijn en geven we mensen meer autonomie en verantwoordelijkheid. Dat wordt hard gewaardeerd en we merken dat zeker ook het personeel veel vertrouwen heeft in de toekomst van het nieuwe bedrijf.”
De productie is inmiddels heropgestart in Gistel en elke week verlaten enkele afgewerkte melkkoeltanks de productieruimte. “Alle modellen van melkkoeltanks en silo’s van het vroegere Packo Cooling kunnen vandaag opnieuw geproduceerd worden volgens de kwaliteitsstandaarden die de dealers en klanten kennen. De meeste dealers hebben ondertussen al één of meer nieuwe modellen besteld en geleverd gekregen. Zo hebben ze kunnen vaststellen dat er niets veranderd is aan de afwerking of aan de kwaliteit. Nu het vertrouwen geleidelijk aan hersteld wordt, volgen de bestellingen voor steeds grotere aantallen”, vertelt de general manager.
Bijna alle vroegere dealers opnieuw aan boord
Het herstellen van het vroegere internationale dealernetwerk gebeurde niet in een vingerknip. “Goed nieuws vindt minder snel zijn weg dan slecht nieuws. De berichten over het faillissement gingen razendsnel de wereld rond. Het nieuws over de heropstart onder de nieuwe naam heeft wat meer tijd en energie nodig om tot in de juiste kantoren te geraken. De reacties zijn echter unaniem enthousiast. We zijn internationaal bijna geen van de zowat 250 dealers kwijtgeraakt. Wel zitten we voorlopig niet meer op de Franse markt. Voor dat land heb je een afzonderlijk certificaat nodig voor het verkopen van melkkoeltanks en dat certificaat hing vast aan de vorige bedrijfsnaam. Het vergt heel wat administratie om dat opnieuw in orde te brengen. Dat is nog een werkpuntje.”
Nieuwbouw is nodig
Nu de Belgische en internationale bestellingen op gang komen in steeds grotere aantallen, is de tijdelijke huisvesting een maatje te klein geworden. “De productie die we nu hebben, moet dringend opgeschaald worden om de levertermijnen aanvaardbaar te houden. We verliezen tijd door plaatsgebrek. Tegelijk is er wereldwijd een trend naar steeds grotere tanks, waarvoor je in verhouding dus ook meer ruimte nodig hebt in het atelier. Daarom starten in september de werken voor een nieuwbouw op een terrein van 10.000 m² aan de overkant van de weg aan de huidige locatie. Als de bouw voorspoedig verloopt, start in januari de productie in die nieuwbouw.”
Het gaat snel met het nieuwe bedrijf. “Met de nieuwe investeerders en de afgeslankte structuur zijn er nu bij Pac Cool heel korte beslissingslijnen. En zodra een beslissing genomen is, wordt er niet meer getalmd. Binnen 2 of 3 jaar willen we de huidige productie van het bedrijf minstens verdubbeld zien”, kijkt Christophe Huyghebaert vooruit.
Nieuwe varianten
Ook nieuwe modellen of varianten worden al ontwikkeld door Pac Cool. “Er zijn een aantal evidente aanpassingen die in de pijplijn zitten. De wetgeving inzake de koelgassen houden we in de gaten, want elke aanpassing daarvan zorgt mogelijk voor aanpassingen aan de tanks. Hetzelfde geldt voor de normen voor het mangat. En we volgen de trends. De vraag naar voorkoelers stijgt. Het aandeel van de melkrobots groeit, waardoor er meer buffervaten nodig zijn. Melkveehouders willen ook steeds grotere melkkoeltanks, tot 50.000 l.
Dat laatste is een logische, organische evolutie. Zelfs in Vlaanderen zie je dat al. Er stoppen heel wat melkveehouders en dan zie je dat de overblijvende melkveebedrijven groter worden in aantal dieren en melkcapaciteit. Tegelijk hebben we niet de intentie om de kleinere modellen te schrappen. Ook wie met bijvoorbeeld 40 of 60 melkkoeien in de korte keten zit en zelf melk verwerkt, zal bij ons nog steeds een melkkoeltank op zijn maat vinden.”
Thuismarkt blijft belangrijk
Pac Cool staat opnieuw op de rails en Christophe Huyghebaert ziet de toekomst rooskleurig in. “België, Nederland en Duitsland waren samen met Ierland vroeger de – in aantallen – belangrijkste afzetmarkt van Packo Cooling. Je hoort veel verhalen over melkveehouders die er hier de brui aan geven of die daartoe gedwongen worden door politiek en overheid. Elke melkveehouder die stopt, is een potentiële eindklant minder voor Pac Cool, dat klopt. Tegelijk zorgt dat echter voor evolutie en schaalvergroting, waar opnieuw kansen liggen voor ons. De vraag naar melk stijgt immers nog elk jaar.“
“In Nederland heeft de politiek inmiddels een bocht gemaakt en zien we straks waarschijnlijk opnieuw een meer aanmoedigend beleid voor melkveehouders. Hopelijk kunnen we hetzelfde zeggen over de nieuwe Vlaamse regering en wordt ook onze thuismarkt opnieuw een belangrijke pijler voor dit bedrijf”, besluit Christophe Huyghebaert.
