Europees ploegen met keien in Zwitserland

V oor vertrek kon Jos het niet laten om nog even een kijkje te nemen op de provinciale ploegwedstrijd. Met pijn in zijn hart kon hij jammer genoeg zelf niet deelnemen in zijn eigen gewest. Maar anderzijds keek hij enorm uit om Europees te ploegen.

Het vroeg heel wat regeling om de papieren voor de vrachtwagen in orde te krijgen. Na een lange wachttijd aan de douanepost konden we probleemloos de grens over van Duistland naar Zwitserland. Het ploeggebeuren lag net over de grens. Als je over de Rhein reed, was je in Zwitserland. Zo kwamen we maandagmiddag aan bij de Marshalling Yard. De tractors werden uit de vrachtwagen gehaald en het enthousiasme was groot om het veld al eens te verkennen.

Oefenen met stenen

De ploeg ging dan voor het eerst in de Zwitserse grond. Al snel bleek dat het geen grond was zoals in eigen land. Heel wat stenen waren er te zien. Maar anderzijds werd het dan ook als een uitdaging aanzien om de komende dagen veel te oefenen op de voorziene ‘pré-practice’ grond. Meteen viel ons het prachtige berglandschap op en de Zwitserse warmte.

We gebruikten echt de tijd nuttig om te oefenen en zo de ploeg onder controle te krijgen in de grond met stenen. Je hoorde de stenen zelfs kraken tijdens het ploegen. Het was zoeken, proberen en sleutelen, samen met de coach.

De 12 deelnemende landen trokken een nummer voor hun oefenveld. De ploegers kregen één veldje stoppelland voor de twee officiële oefendagen. Het was wat denkwerk om het zo goed mogelijk in te delen. Het was opnieuw de grond verkennen. Er waren op deze plek nog wat meer stenen te zien. Af en toe werd er een vrij grote steen boven geploegd. Deze namen we mee als aandenken. Met de basis die de ploegers hadden opgedaan de voorbije oefendagen, zetten ze hun oefenen verder. De coach gaf hun raad, redeneerde mee met de bevindingen van de ploegers om zo tot een mooi ploegwerk te komen.

Al dat oefenen was hard werken voor de ploegers en hun coach. Met de opgedane ervaring keken ze uit naar de wedstrijddagen. De weersvoorspellingen gaven regen voor de eerste wedstrijddag. Vandaar dat ze eerst ploegden in grasland.

Wedstrijddagen

De wedstrijddagen waren er sneller dan verwacht. De oefenweek is dan ook voorbij gevlogen. De wedstrijdpercelen zaten vol met stenen maar waren vrij vlak om een gebergteland te zijn.

Zaterdagochtend 19 augustus vertrok dan de parade vanuit de Marshalling Yard. De 24 ploegers reden met hun tractor en ploeg fier richting de tent. Wat innerlijke ‘gezonde’ stress kwam op hen af. Er werd een toespraak gehouden. Zwitserse muzikanten speelden op hun alpenhoorn. Heel bijzonder om horen. En ieder land trok hun vlag omhoog, de officiële opening dus.

Hierna konden de ploegers beginnen met het voorbereidend werk, namelijk de ploeg klaarmaken voor de opening en de merkpalen plaatsen op het veld. Het bracht wel wat spanning met zich mee want de ploegers hadden niet kunnen oefenen in grasland met stenen. De coach gaf zijn twee ploegers nog wat extra moed met woorden als ‘jongens, je weet dat je het kan hé’.

De opening viel bij beide ploegers mee. Een goede start gaf hen moed om er verder tegenaan te gaan. Jos ervaarde de grond als goed te keren en had iets kleinere stenen. Het was toch van perceel tot perceel afhankelijk want Stefan had pech door de stenen. Hij had drie gebroken schaarpunten waardoor hij zijn ploegveldje niet heeft kunnen afwerken zoals het hoorde. Jammer maar gelukkig kon hij andere scharen gebruiken voor de komende wedstrijddag.

Onverwacht kregen de ploegers in de tent te horen hoe ze het hadden gesteld. Jos kreeg de 11de plaats en Stefan de 15de plaats voor de eerste wedstrijddag nl. ploegen in grasland. Dirk was fier op zijn ploegers. Klaar voor de volgende wedstrijddag.

Moeilijk ploegen

Zondagochtend was er terug de parade naar het veld. Nu was het wedstrijdploegen in stoppelland. Als snel was duidelijk dat het precies ploegen zal worden in stenen met grond, wat weinig moedgevend was voor de ploegers. Ze hadden echt wel schrik voor breuk. De ploegers ervaarden dat het moeilijker ploegen was dan vorige wedstrijddag omwille van het gevecht tegen de stenen. De ploeg moest echt zoeken in de grond en je zag hem over de stenen schokken. Het had voor iedereen invloed op het resultaat. Dit lag duidelijk lager dan vorige wedstrijddag.

Er was op het terrein heel wat te beleven. Er was demo vlakploegen, wat we hier niet kennen. Je kon allerlei nieuwe werktuigen bezichtigen maar ook oldtimermateriaal bekijken. Het was er warm weer dus lokte het toch wel heel wat volk naar Diessenhofen. De uitslag werd na de wedstrijd bekend gemaakt in de tent op het veld. De spanning was te snijden maar eerst moesten de ploegers hun vlag nog naar beneden doen. De podiumplaatsen kregen een heel originele trofee mee naar huis nl. een grote Zwitserse koebel.

De 1ste en 2de plaats ging naar de republiek Ierland en de 3de plaats ging naar Noord-Ierland. De Belgen deden het zeker niet slecht. Jos kreeg de 15de plaats voor stoppellandploegen en eindigde op de 11de plaats in totaal. Stefan kreeg de 19de plaats voor stoppellandploegen en eindigde op de 17de plaats in totaal. Je zag de Belgen stralen op het podium. Een welverdiende plaats na al dat oefenen. En ook voor de coach een dikke duim voor zijn ondersteunende functie.

Eens we thuis waren, was er nog wel wat werk aan de ploeg om hem terug scherp te zetten.

Cindy Creve