Op het moment dat de krant werd opgemaakt, waren nog geen gevallen van Afrikaanse varkenspest in de varkenshouderij vastgesteld. De overheid, sector en burgers moeten er alles aan doen om het overslaan van het virus naar de varkenshouderij te voorkomen.
In 1985 werden 12 bedrijven besmet, 185 bedrijven geblokkeerd en meer dan 30.000 varkens vernietigd. De varkenshouderij is sinds die tijd met circa 1 miljoen dieren gegroeid. Een uitbraak in de varkenshouderij zal niet alleen de direct betrokken bedrijven raken, maar ook de export van levende dieren en vlees ernstig bemoeilijken met grote financiële consequenties voor de hele sector. Zowat een dozijn landen schortten al de import van Belgisch varkensvlees op.
Achter de grote getallen staan gebroken boerenfamilies. Het belang van bioveiligheid is wellicht de belangrijkste les bij eerdere uitbraken van varkenspest. Landbouwers zijn baas op hun eigen erf, maar luisteren nu beter naar de instructies van de FAVV. Preventie is het enige wapen. Daarnaast moet de burger worden aangesproken, door de crisis een gezicht te geven. Zoals professor Jeroen Dewulf in een interview op pagina 3 stelt: mensen kunnen de ziekte net zo goed verspreiden als everzwijnen. Wandel even niet voorbij de bordjes...
De overheid moet ook de buurlanden eraan herinneren dat sprake is van een Europese crisis, die een Europese aanpak verdient. De eerste besmette everzwijnen werden gevonden op enkele tientallen kilometers van de Franse en Luxemburgse grens, en Maastricht en Trier liggen aanzienlijk dichter bij de vindplaats dan West-Vlaanderen, de Belgische varkensprovincie bij uitstek. De regering spreekt dan ook het best binnenlandse en buitenlandse partners aan op quasi oneerlijke handelspraktijken, zoals Duitse en Nederlandse slachterijen die geen Belgische varkens meer kopen, of Belgische supermarkten die geen varkens willen uit bepaalde regio’s.
