Die twijfel is logisch. Vergote kreeg naast de positieve reacties immers ook te horen dat hij een aanklacht aan zijn been had voor het laten vaccineren van enkele biggen door Cathérine Moerkerke. Initiatiefnemer van die klacht was dierenrechtenorganisatie ‘Animal Rights.’
Voor wie het niet gevolgd heeft: even recapituleren. Dierenrechtenorganisatie Animal Rights is de organisatie die undercover beelden maakte van de slachthuizen in Tielt en Izegem, en van een Tieltse broeierij vorig jaar. De beelden verzoorzaakten veel heisa en zetten dierenwelzijn hoog op de (politieke) agenda. Cathérine Moerkerke ging voor haar reportageprogramma ‘Cathérine’ mee met Animal Rights op inbraak in een scharrelkippenstal in Wingene. Een erg eenzijdig en gekleurd verhaal, vond ook varkenshouder Bart Vergote. Waarop hij Cahérine Moerkerke uitdaagde om een kijkje te komen nemen in zijn stallen om te zien hoe goed veehouders hun dieren verzorgen. De reportage werd uitgezonden op 26 december. Maar twee weken later kwam dus de juridische klacht van Animal Rights.
Een eerste klacht van Animal Rights gaat over de vaccinaties die Cathérine Moerkerke zette onder jouw begeleiding. Dat blijkt onwettig te zijn.
Bart Vergote: “Ik heb navraag gedaan bij dierenartsen en het blijkt om een wet te gaan uit de jaren zeventig-tachtig, waarin inderdaad staat dat enkel de verantwoordelijke voor de dieren injecties mag zetten. Maar het is wetgeving die geschreven is met het oog op bedrijven van 20 of 30 zeugen. Het is een wet die niet meegeëvolueerd is met de schaalvergroting in de sector. Zelfs mijn moeder, die 25 jaar het bedrijf gerund heeft, mag volgens die wet geen injectie meer zetten, aangezien ik de verantwoordelijke ben voor de dieren. Mogelijk zal die wetgeving nu eens herbekeken worden, dat is dan toch positief.”
Volgens Animal Rights moet iemand die door het rood licht rijdt, daar ook maar de gevolgen van dragen, net zoals jij nu.
“Dat ik vind ik toch wat een cynische reactie. Ik geef toe dat voor de camera een aantal biggen niet volgens de letter van de wet zijn gevaccineerd, maar Animal Rights breekt in haar video’s in in stallen, en neemt dieren mee. Ik vind inbraak en diefstal van dieren toch zwaarder wegen dan een aantal biggen dat gevaccineerd wordt.”
Ze hekelen niet alleen het vaccineren door de presentatrice, maar ook het couperen van de staarten.
“
Misschien had je het couperen van de staarten gewoon niet moeten tonen. Er vallen weinig punten mee te scoren bij het grote publiek.
“Binnen het gezin hebben we daarover ook gediscussieerd. Maar vanuit contacten in de toelevering zeiden ze dat we het net wél moesten tonen, en ik ben achteraf ook echt blij dat we dat gedaan hebben. Het is immers de praktijk en ik heb er ook positieve reacties op gekregen. Veel mensen wisten het niet en hadden er ook niet bij stilgestaan, maar nu kregen ze wel te horen waarom. De sympathie is er eigenlijk alleen maar groter door geworden.”
Hoe waren de reacties van collega’s?
“De reacties waren heel positief, en nu ook nog altijd. Ook vanuit mensen uit de veevoederindustrie en de veeartsenij. Ik kreeg letterlijk honderden mails, telefoons en berichtjes met feliciaties, te veel om bij te houden. Vanuit een hele kleine minderheid waren er online ook haatberichten, vooral toen de reportage aangekondigd werd, maar ik die heb ik bewust niet gelezen. Anders zat ik nu in een psychiatrische instelling denk ik.”
Geen spijt van je deelname?
“Neen, eindelijk kregen we als boer eens de kans om te tonen aan het grote publiek hoe we werken. Dat is iets wat ons als sector bijna nooit lukt. Ik ben ook actief op sociale media, om te vertellen dat we als boer met heel veel respect met onze dieren omgaan, en ik vind transparantie belangrijk. Ik heb dus een goed gevoel overgehouden aan mijn deelname en geen spijt. Toch zou ik de volgende keer twee keer nadenken eer ik weer ‘ja’ zeg tegen een cameraploeg in de stal. Als je bedenkt dat alles wat wij tonen op een dergelijke manier met een vergrootglas bekeken wordt.... Bovendien mag het weer eens rustiger worden, anders raak ik niet door mijn werk.”
Het is wel jammer: wie zijn nek uitsteekt voor de sector, wordt persoonlijk aangevallen
“Dat was een aantal jaar geleden met Bite Back ook al zo. Animal rights vergeet wel dat zij en de dieren er geen belang bij hebben om voor de sluiting van de intensieve veeteelt bij ons te ijveren. Mensen eten vlees, en als het hier niet geproduceerd wordt, dan wordt het wel uit het buitenland gehaald. En dan in omstandigheden die niet te controleren zijn. Daar hebben ze dan helemaal niets aan te zeggen. Kijk naar de castratieproblematiek: door overleg met dierenrechtenorganisaties zal in België vrijwel geen vlees van dieren die onverdoofd gecastreerd werden in de supermarkt liggen. Dat is vooruitgang in overleg.”
Welke lessen trek jij uit de afgelopen gebeurtenissen?
“Dat we transparant moeten blijven, want de ver-van-mijn-bed-show zal alleen nog maar toenemen. Maar ook dat we als sector eensgezinder moeten worden en als één blok naar buiten moeten treden, ook vanuit de dierenartsenwereld. We hebben elkaar in de keten van zaadje tot in de retail nodig. En we moeten in situaties als deze ook zo communiceren.”
